Eskiler 40’ı çıkmadan çocukları dışarı çıkartmazlardı. Bir kısım günümüz annesi ise bu “eski geleneğe” meydan okurcasına ilk fırsatta kendilerini bebekleriyle sokağa atıyor. Peki hangisi doğru?

            Baştan şunu netleştirmek lazım ki her ebeveyn kendi çocuğunu istediği gibi yetiştirme sorumluluğuna sahiptir. Ancak düşünün ki bebekler 9 ay boyunca su içinde, belli bir sıcaklıkta, dış dünya seslerinden –nispeten- izole ve karanlıkta yaşıyor. Doğumla beraber ise bol ışıklı, gürültülü, ısının sürekli değiştiği bir ortam ve kendisine sürekli bakan, gülümseyen, konuşan ve dokunan birçok insan ile tanışıyor. Nasıl ki yetişkinler olarak yeni bir ortama girdiğimizde uyum sağlamak için zamana ihtiyacımız varsa bebeklerin de kuşkusuz var. Çevremdekilerin “aşırı korumacı” diye tanımlamadığı bir anne olarak bile düşündüğümde, bebekleri doğar doğmaz aşırı uyarana maruz bırakmak haksızlık diye düşünüyorum. Hatta mesleki pencereden baktığımda da endişe duygularına zemin hazırlayabileceği kanaatindeyim.

            Benim ne yaptığıma gelince… İlk 1 ay doktor kontrolleri dışında kızımı dışarı çıkartmadım. Şimdi ise fıldır fıldır geziyoruz :). Bir geç kalınmışlık ya da pişmanlık olmuyor yani…

Psk. Dan. Yelda ARSLAN