Öğrenme ile ilgili yaşanan sorunlar, aslında beynin bilgiyi farklı işlemesinden kaynaklanır. Erken dönemde fark edilip doğru müdahaleler yapıldığında çocuğun okul yaşantısında örselenmeden ilerlemesine katkı sağlar. Bu nedenle gerek anne babaların, gerekse okul öncesi dönemde görev alan eğitimcilerin bu konuda farkındalığının yüksek olması önemlidir.

Peki nedir bu belirtiler:

    * Konuşmada gecikme.

    * Kelime haznesinin yetersizliği.

    * Dikkatin kolay dağılması.

    * Yönerge takibinde güçlük. (Mutfak masasından bardağımı getirir misin dediğinizde alakasız başka bir şeyi getirmesi gibi)

    * Hafızada tutma ile ilgili sorunlar. (Okul açılalı 1 ay olmasına rağmen arkadaşlarının ismini ezberleyememe gibi)

    * Planlama ve organizasyon becerisinde zayıflık. (Üstünü giyerken hangisini önce hangisini sonra giymesi gerektiğine epey zaman harcama gibi)

    * Alan farkındalığında zorlanma, bir diğer deyişle sakarlık.

    * Dürtüsellik. (Fiziksel olarak yerinde duramama ya da zihinsel fikir uçuşmaları)

    * Sağı-solu karıştırma.

    * Beden koordinasyonunda zayıflık. (Tek ayak üzerinde durmada ya da zıplamada zorlanma örnek olarak verilebilir)

    * Sayılar, haftanın günleri, mevsimler ve alfabe gibi sıralı bilgileri öğrenmede zorluk.

    * Yeniliklere adapte olmada güçlük.

    * Dikkatli dinlemede zorlanma.

Tüm bu belirtiler elbette çocuğun yaşı da göz önüne alınarak değerlendirilmelidir. Örneğin 3 yaşında bir çocuk sağını solunu bilmiyor diye telaş yapılmaz. Ancak okul öncesi hazırlık grubuna başlayan bir çocuk 3 rakamını tanımıyorsa “daha önce okula gitmedi de ondan bilmiyor” gerekçesi yeterli değildir. Çünkü 5 yaşına gelmiş bir çocuğun kendisine bizzat öğretilmeden edinimsel olarak öğrendiği pek çok şey vardır. Öğrenememiş olması öğrenmede zorlanabileceği ile ilgili önemli bir erken dönem belirtisidir. Bu konuda bilinçli olmak, geleceğine ışık tuttuğumuz çocuklar açısından yetişkinlik sorumluluklarımızdandır.

Farkındalığı yüksek yetişkinler, şanslı nesiller…